admin

Στέλλα Μαρή Νομική Αθηνών, Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών/ μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών, LLM in Maritime Law, Southampton University/ Άδεια δικηγορίας σε Αθήνα και Αγγλία / σύντομη εμπειρία δουλειάς σε Λονδίνο και Πειραιά / Υποκριτική στο τετραετούς φοιτήσεως Εργαστήρι Υποκριτικής Τέχνης του Άκη Δαβή/ Μέλος του Δ.Ι.Θ. (Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου) / Μέλος του Ε.Ε.Σ. (Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών) / Διαχειρίστρια της Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας  Minus two, ομάδα θεάτρου / Παίζει και σκηνοθετεί σε διάφορες παραστάσεις  / γράφει και εκδίδει, από τις εκδόσεις «Κουίντα» κυκλοφορούν,  η ποιητική συλλογή «Η Θυσία», τα θεατρικά έργα «Ρέπλικα» , «Πλανήτης». Καθώς το «Forever Yours ή π ²» που είναι υπό έκδοση / ιδρύει το Θεατρικό Εργαστήρι POCKEtFLAT, διδάσκει Υποκριτική / ιδρύει με τον Κώστα Βολιώτη τα ‘‘pocketmovies” , ανάρτηση στο κανάλι της στο Youtube / “η καραντίνα” &  ‘‘η μάσκα’’ αποτελούν το πέμπτο και έκτο διηγήμα που ανεβαίνουν στο www.artscriprt. gr/webnode

1 “η καραντίνα”

Πάντα ήμουν θετικός άνθρωπος. Όλοι οι πρώην, μου το αναγνώριζαν. Ακόμα κι αυτοί που, τελικά, με βαρέθηκαν, ή τους βαρέθηκα- μερικές φορές δεν είναι εύκολο να το ξεχωρίσεις. Μάλλον, δεν έχει νόημα να ξέρεις, ποιος είπε τι και γιατί. Το θέμα είναι, ότι κάποια στιγμή τελείωνε το παραμύθι. Καλυτέρα έτσι, να μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους. Όσο γίνεται, δηλαδή. Γίνεται; Ποτέ δεν  κατάλαβα, γι’ αυτό  είμαι συνέχεια μόνη. Μέχρι που μπήκε αυτός στη ζωή μου. Δεν ξέρω ποσό θα κρατούσε. Δεν ξέρω, αν ήταν ένα ψέμα , για άλλη μια φορά. Τι είναι το ψέμα; Κάτι που δεν κρατά για πάντα; Δε θέλω να δεχτώ, ότι σκέφτομαι έτσι, αλλά, τελικά, έτσι σκέφτομαι. Οκ. Για πάντα μαζί, λοιπόν. Έτσι νόμιζα. Και ήρθε η καραντίνα. Υποχρεωτική, είπαν. Σίγουρα, για μένα. Είχα κάνει το τεστ. Ο κορωνοϊός αποφάσισε για εμάς, νομίζω. Μάς έβγαλε από τη δύσκολη θέση. Δεν πρόλαβα να τον βαρεθώ, Δεν πρόλαβε να με βαρεθεί. «Θα σε περιμένω», μου είπε,  «όλα θα πάνε καλά». Έχει πλάκα. Είναι ερωτευμένος. Εγώ; Προς το παρόν δεν μπορώ να σκεφτώ. Μάλλον, τώρα είναι που έχω χρόνο να σκεφτώ. Το τεστ βγήκε θετικό. Το είπα πριν, νομίζω, όχι καθαρά, μάλλον. Δεν ξενέρωσε. Γιατί να ξενερώσει, θα μου πείτε, δεν έφταιγα, γιατί το είπα; Μάλλον, γιατί είμαι ενοχική. Θα πω, δε φοβήθηκε. «Μα είσαι καλά» μου λέει. «Ασυμπτωματική, λέγεται, μπορώ να σε κολλήσω», του λέω. «Μα δε θέλεις», μου λέει, «νομίζεις», του λέω. Φοβάμαι. Όχι συνεχεία. Βαριέμαι. Ευτυχώς έχω το τηλέφωνο. Και το ιντερνέτ. Χτες το ανακοίνωσα στο φου μπου. «Είμαστε δίπλα σου», μου έγραψαν. Κανείς δεν είναι δίπλα μου, δεν μπορεί, δηλαδή. Βαριέμαι. Στην αρχή είχε πλάκα. Θετικός άνθρωπος, θετική στον κορωνοϊό. Σωστό δεν ακούγεται; Δεν αισθάνομαι, ότι  είμαι ένας  θετικός άνθρωπος, τώρα. Δεν το βρίσκω, τελικά, αστείο όλο αυτό. Κι αν δεν… Εκείνος μου λέει, να μη σκέφτομαι έτσι, μάλλον μου λέει να μην σκέφτομαι καθόλου. Μάς έμαθαν, ότι είμαστε οι σκέψεις μας.  Δεν υπάρχει μεγαλύτερη βλακεία από αυτό. Μάλλον, υπάρχει. Cogito ergo sum. Συγγνώμη- σκέφτομαι άρα υπάρχω. Λάθος, μάς τα είπε ο άνθρωπος. Τι να σκεφτώ; ότι θα είμαι ένα όμορφο πτώμα; Οκ, συμπαθητικό. Κι όλοι θα λένε, «κρίμα την κοπέλα». Και λοιπόν; δε θα είμαι εκεί, να το ακούσω, δεν έχει νόημα όλο αυτό… Λέω να ζήσω. Θα είμαι εκεί, να δω τι ζω. Τι βλακείες έχω κάνει- και να μην τις ξανακάνω, μάλλον θα τις ξανακάνω. Πάντα έτσι θα είναι; Να ένα θέμα για σκέψη…. πάλι τα ιδία. Μα τώρα έχει νόημα- έχει; Τώρα θα καταλάβω. Θα προσπαθήσω δηλαδή. Κι έπρεπε να νιώσω, ότι μπορεί να πεθάνω, για να τα δω όλα αυτά; Μα δεν έχω σκοπό να πεθάνω. Και δε θα πεθάνω, έχω πράγματα να κάνω. Κι αυτός είπε ότι θα με περιμένει. Μου έλειψε. Κι αυτός είπε ότι του έλειψα. Θέλει να με δει. Του είπα, ότι πρέπει να περιμένουμε. Ποτέ δεν ήμουν καλή στο να περιμένω. Λίγες μέρες ακόμα, να δω και πόσο θα κρατήσει όλο αυτό. Αλλά, θα είμαι εδώ. Θα χαρώ… ή θα  πονέσω….. Και η ζωή συνεχίζεται (χτυπά  το τηλ…. πάει να το σηκώσει, σταματά). Αυτός είναι

2 ‘‘η μάσκα’’

Προσεκτικά….. να καλύψει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επιφάνεια του προσώπου. Μύτη και στόμα επιμελώς μέσα. Θα δυσκολευτεί ο ιός, αν τον βγάλει ο δρόμος από εδώ. Το πιο σημαντικό, θα ξεγελάσει για άλλη μια φορά αυτόν. Θα βάψει εντυπωσιακά τα μάτια… αφού μόνο αυτά φαίνονται. Και θα φορέσει πάλι αυτή τη μικροσκοπική φούστα. Είδε πως κοίταζε… Σαν να υπήρχε από τη μέση και κάτω μόνο. Μια χαρά. Δε χρειάστηκε να μιλήσει. Αυτός μίλησε. Όταν έπεσε δήθεν τυχαία πάνω του και επιπλέον ζήτησε αυτός συγγνώμη! Τι τζέντλεμαν. Και χαμογέλασε. Ήταν τόσο όμορφος… Το στυλ που έχει ό,τι ποθήσει…  Θα τον πετύχει ξανά στο σουπερμάρκετ. Θα στείλει το μήνυμα στο 13033, λόγος μετακίνησης το 2. Γιατί δεν υπάρχει λόγος μετακίνησης ‘‘έρωτας’’ , νούμερο 7; Κάθε μέρα στον Σκλαβενίτη, την ίδια ώρα… σήμερα αισθάνεται ότι θα τον πετύχει. Την αγαπά τη μάσκα της. Τι θα έκανε αν από την αρχή την έβλεπε χωρίς τον φερετζέ της; Θα καταλάβαινε ότι είναι υποτίθεται ‘‘άντρας’’. Θα αντιδρούσε. Δεν είναι του ‘‘κύκλου’’, το ξέρει. Ας χαρεί λίγο ακόμα το βλέμμα του να τη διαπερνά. . Όσο κρατήσει η καραντίνα… Αχ εύχεται να κρατήσει πολύ… νομίζει ότι είναι ερωτευμένη με έναν άντρα που δε θα τη θελήσει ποτέ. Αυτός κι αν είναι θάνατος. Ο ιός δεν μπορεί να τη σκοτώσει-να ’ναι καλά η μάσκα της…        

Διαβάστε περισσότερα: https://artscript-gr.webnode.gr/grafo-michani/ianoyarios-2021-2-istories/?fbclid=IwAR2WBHsUCtEvscUmukOTvmcW6QMbDbwPz7N0aF0CqtTK3UFsGxlCCozINe8

ανέβηκε πριν από ένα μήνα περίπου στο Υ tube  και το “ταξίδι” , που μέχρι στιγμής έχει ξεπεράσει τις 1,640 προβολές, (ανά τον κόσμο μέσω υποτιτλισμού που ακολούθησε κάποια στιγμή) συνεχίζεται…ενώ σύντομα έχουμε γυρίσματα για τη νέα ιστορία μου  … Και ο ” θεσμός” που οραματιστηκαμε με τον Kostas Voliotis, των “ταινιών δωματίου”, των “pocketmovies”  συνεχίζεται….Στην πρώτη ιστορία , της “Πανδημίας” (a coronavirus lovestory), καλεσμένος μας, ο Dzouropanos Spyros  στη δεύτερη, θα σας πούμε εν καιρώ 😉 καλό μας απόγευμα

” Η Στέλλα Μαρή στην Αρρώστια του Θανάτου της Μαργκεριτ Ντυράς, σε σύνθεση και σκηνοθεσία της (από το Φεστιβαλ “Οι μαθητές του Άκη Δαβη θυμουνται” – στη μνήμη του Άκη Δαβη- Μάιος 2018- Kodo da stage του Χρ. Βλάσση)

https://www.facebook.com/groups/314581498583800/permalink/3780079768700605/

Ευχαριστoύμε Χρήστο Βλάσση ( Christos Vlassis ) που ανεβάζεις βίντεο παρουσιάσεων μας από τότε…το Μάιο, 3 χρόνια πριν ..- από το φεστιβάλ στο χώρο του Χρήστου, Codo stage, πρώην μαθητή του Άκη…, στη μνήμη του αγαπημένου Άκη Δαβή….εκλεκτού δασκάλου, ηθοποιού, σκηνοθέτη, ιδρυτή και υπεύθυνου του Θεάτρου Αλκμήνη. Είχα την τύχη να έχω υπάρξει μαθήτρια, συνεργάτιδα και φίλη του πλέον … Μετείχα στο φεστιβάλ με απόσπασμα/σύνθεση από την “Αρρώστια του θανάτου’ της Μαργκεριτ Ντυράς (έπαιζα η ίδια, σε σύνθεση και σκηνοθεσία μου). Ο Άκης έφυγε αιφνίδια από τη ζωή τον Ιανουάριο του 2008- εν μέσω των παραστάσεων μας ( Two for the Seesaw – Δύο για την Τραμπάλα, του William Gibson) στο θέατρο του, Θέατρο Αλκμήνη. Έπαιζε αυτός κι εγώ, σε σκηνοθεσία του, ενώ είχα κάνει και μετάφραση. 10 μήνες μετά το θάνατο του, το ανεβάζω σε μια άλλη “ανάγνωση”, σε άλλο χώρο, Θέατρο Ραγες, με εμένα και το Δημήτρη Παπαναστασίου. Αφιέρωσα την παράσταση στη μνήμη του. Ήταν η πρώτη μου σκηνοθεσία…και θυμόμουν τον Άκη να μας λέει ότι “οι μεγάλες απώλειες τροφοδοτούν τη σχέση μας με την τέχνη”…
Καλό μας απόγευμα

Στέλλα Μαρή και “Θυσία” , μονόλογος από forever yours ή π2

Μπείτε στον παρακάτω σύνδεσμο να δείτε το βίντεο

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10219682995239889&id=1067510687

η Σ Μαρή από την ποιητική της συλλογής “η Θυσία”- “το Δάσος”

https://www.facebook.com/stella.mari.942/videos/10219611121563092/

«θυσία»- η Σ.Μαρη διαβάζει από την ποιητική της συλλογή «η Θυσια» (εκδ. ΚΟΥΙΝΤΑ)

https://www.facebook.com/stella.mari.942/videos/10219481124953258/

“το όνειρο”- η Σ.Μαρη διαβάζει από την ποιητική της συλλογή “η Θυσια” (εκδ. ΚΟΥΙΝΤΑ)

https://www.facebook.com/stella.mari.942/videos/10219469420420652/

“αγάπη”- η Σ.Μαρη διαβάζει από την ποιητική της συλλογή “η Θυσια” (εκδ. ΚΟΥΙΝΤΑ)

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10219457679007124&id=1067510687